می‌دانیم سن تكلیف دختران، شش سال زودتر از پسران است؛ اما چرا؟ برای خدا كه فرق نمی‌كند كسی زودتر و بیشتر برایش نماز بخواند و روزه بگیرد؛ نه چیزی به او اضافه می‌شود و نه چیزی از او كم. پس حتماً این تفاوت به خاطر خود دخترهاست. اما آیا برای اینكه تعداد عباداتشان بیشتر شود؟ معلوم است نه؛ چون معیار سنجش برای خدا، تعداد عبادت‌های ما نیست كه مثلاً دختر چون چند سال بیشتر نماز و روزه دارد، بالاتر از پسر باشد! مسئله عمیق‌تر از این حرف‌هاست.
انگار وجود دختر در نظام آفرینش، آن‌قدر مهم است كه زودتر باید در وادی تكلیف قرار گیرد. حقیقت تكلیف هم فقط عمل به فقه نیست، خودشناسی و خودسازی است؛ و عبادات، وسیله‌اند برای رسیدن به این حقیقت. فرق دختر با پسر این است كه او مظهر اسم ربّ الهی است. اسم رب چیست؟ تربیت‌كننده؛ اسمی که همۀ اسماء خداوند را ظهور می‌دهد. این امتیاز به دختر داده شده كه مظهر ربوبیت الهی باشد تا هم وجود خودش را پرورش دهد و هم نقش مادری و فرزندپروری داشته باشد.
دختر، مظهر عشق خداست. پس طبیعی است که باید زودتر خود را بشناسد و وجودش را با اطاعت حق بپروراند تا بتواند اسم رب را به ظهور برساند و کارگزار او در ظهور سایر اسماء و پرورش استعدادهای دیگران شود. راه رسیدن به این شناخت هم چنان‌که گفتیم، وادی تکلیف و عبادت است. برای همین او زودتر به تکلیف می‌رسد.
نظرات کاربران
