پاسخ این سؤال را به خوبی درمی‌یابیم، اگر بدانیم حقیقت وظیفه چیست. برای کسی که خود را بندهٔ خدا می‌بیند، وظیفه چیزی نیست جز آنچه خدا می‌خواهد و خواست خدا چیزی نیست مگر ظهور اسمائش.
پس اولین و مهم‌ترین کار ما این است که جای خود را پیدا کنیم؛ که همین بندگی است. بعد در هر میدان ببینیم خدا با کدام اسم و جلوه‌اش پیداست و می‌خواهد چه گُلی به سرمان بزنیم.
اگر این را فهمیدیم، وظیفه‌مان را تشخیص داده‌ایم و به آن عمل می‌کنیم. اما اگر وظیفه‌مان را نسبت به خدا تشخیص ندادیم، چرا نخود هر آش شویم؟!احتیاط کنیم و صبور باشیم تا حقیقت امر برایمان روشن شود.
گمان هم نکنیم که این، بی‌تفاوتی نسبت به مسائل است. بدانیم تمام اجزاء و مراتب هستی در هم پیچیده و به هم آمیخته‌اند. همین که ما با شناخت خدا سر جای خود باشیم و از حق تجاوز نکنیم، خیر عظیمی است که در پیرامون ما نیز تأثیر می‌گذارد؛ و صد البته بهتر است از کاری که بدون شناخت انجام دهیم و چه‌بسا خلاف خواست خدا باشد!
حال بگویید آیا نسبت به هر مسئله‌ای باید واکنش نشان دهیم؟
نظرات کاربران
