کارخونه‌دار که باشی، همه‌ش فکر می‌کنی: «چطور بهترین محصول رو داشته باشم؟ آخه محصول کارخونه به اسم من می‌ره تو بازار. اگه بی‌کیفیت باشه، هم ضرر می‌کنم و هم اعتبارم رو از دست می‌دم.»
تمام تلاشت رو می‌کنی که استانداردهای تولید رعایت بشه. یه بخش کنترل کیفیت می‌ذاری، یه بخش تحقیق و توسعه؛ و خلاصه دلت می‌خواد تولیدت بهترین باشه.
هرچی دلت بخواد یا هرچی مد بشه، تولید نمی‌کنی. نگاه می‌کنی به مواد اولیه‌ای که در اختیار داری. فکر می‌کنی با این مواد، چطور محصول بهتری تولید کنی؛ محصولی که همه ازش راضی باشن و برای سازنده‌اش دعا کنن.
فرزند ما هم تولید ماست؛ شاید مهم‌ترین تولید. اما چقدر برنامه‌ریزی کردیم برای تربیتش، کنترل کیفیتش؟ چقدر تحقیق کردیم که چه جوری میشه وجودشو وسعت داد؟ چقدر فکر کردیم که خوب یا بد بودن این تولید، تأثیر مستقیم داره روی خودمون، عاقبتمون، آخرتمون؟
**********
فرزندان ما توليات و امتداد وجودي ما هستند و تا قيام قيامت، ار خير شرّشان به ما مي‌رسد پس بايد آنان، بهترين توليد ما باشند.
نظرات کاربران
