غدیر

(1جلسه)

آنچه در عالم دنیاست، صورت غلظت‌یافته و ثقیل یک حقیقت برتر در عالم "هو" است؛ و این، یک اصل است که باید صدق و کذب تمام اعمال را با آن محک زد؛ از جمله غم‌ها و شادی‌ها را. روایت داریم که خداوند فرموده: من به دنیا نظر نکردم؛ و دنیای اسفل‌سافلین، حجاب غلیظی است که هر غم و شادی در این سجن باشد، خدا آن را دوست ندارد؛ چنان‌که قرآن می‌فرماید: "إِنَّ اللهَ لایحِبُّ الْفَرِحینَ". اما کدام شادی، محبوب خداست؟ پاسخ این سؤال را می‌توانیم در بحث "غدیر" بیابیم.

‌‌‌غدیر، نحوه‌ی بهره‌برداری از سفره‌ی معنوی و حیات الهی را برای ما روشن می‌کند؛ سفره‌ای که مشیت خداوند، آن را از آدم تا خاتم برای انسان گشوده و با غدیر، مسیر ارتزاق از این سفره را باز کرده است. تا پیش از غدیر، عده‌ی انگشت‌شماری، از این سفره، بهره می‌بردند؛ اما در غدیر، اتمام حجت شد و حضرت علی(عليه‌السلام) به عنوان نمونه‌ی عینی برای بهره‌برداری از این سفره، بلکه به عنوان سفره‌دار این سفره تا ابد، معرفی شد. پیامبر(صلّی‌الله‌عليه‌وآله) حضرت علی(عليه‌السلام) را فوق خود، بالا برد تا بگوید: هر کجا حق را گم کردید، سراغ علی(عليه‌السلام) بروید!

اما آیا تا به حال اندیشیده‌اید که ما چگونه باید با غدیر، ارتباط برقرار کنیم؟ آیا تا کنون شده که فقط در احساس و عاطفه، دنبال حضرت علی(عليه‌السلام) نگردیم؟ اصلاً ما در چه عالمی زندگی می‌کنیم؟ بدانیم که اگر به عالم دینی و عالم ولایت، راه نیابیم، امواج خطرناک دنیا و کثرات، ما را خواهد بلعید. باید به حقیقتی که در این دریا، رو به وحدت است، نظر کنیم تا نجات یابیم؛ وگرنه رو به نیستی و عدم خواهیم رفت. اما آن حقیقت، چیست یا کیست و چگونه باید به آن وصل شد؟

دل به دریا بزنیم و سیر بحث را دنبال کنیم.