شیعه و حقیقت شیعه

(4و 5جلسه)

این بحث، حقیقت شیعه و شیعه‌ی حقیقی را از لسان مبارک ائمه(عليهم‌السلام) تعریف می‌کند و با غور در دل احادیث، می‌کوشد تا پرده از این گوهر ناب، کنار بزند؛ شاید تلألؤش، چشمان مترصّد و منتظر را برباید و نشانه‌ای باشد برای مشتاقان، که به جستجوی این حقیقت در جان خود برآیند. حقیقتی که از ساق عرش، نشئت می‌گیرد و ریشه در قلب انسان دارد. حقیقتی که هیچ کس به آن نایل نمی‌شود، مگر اینکه لباس امیال و خودخواهی را از تن درآورد و در فرهنگ و روحیه، هم‌رنگ امام شود.

آری؛ شیعگی در محبت امام، خلاصه نمی‌شود؛ چنان‌که کوفیان هم، محب حسین(عليه‌السلام) بودند، ولی شیعه نبودند! شیعگی یعنی پیروی عاشقانه از امام، آن هم تبعیت محض. شیعگی یعنی عبور از ظواهر و عمیق‌اندیشی در دین، یعنی ثبات قدم و ماندن در مسیر حق؛ یعنی خارج شدن از حرف و ادعا، و حرکت کردن با ولایت در عمل؛ تا به جایی برسد که عالَم انسان با عالَم امام، یکی شود. همان که پیامبر اکرم(صلّی‌الله‌عليه‌وآله) خطاب به حضرت علی(عليه‌السلام) می‌فرماید: "وَ شِیعَتُكَ عَلَی مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ، مُبْیضَّةً وُجُوهُهُمْ حَوْلِی فِی الْجَنَّةِ وَ هُمْ جِیرَانِی". شیعه، تنها کسی است که از چشمه‌ی تسنیم می‌نوشد؛ چشمه‌ای که متعلق به حضرت زهرا(عليها‌السلام) است و ساقی‌اش کسی نیست جز علی‌بن‌ابیطالب(عليه‌السلام).

این مبحث، به علاقه‌مندان شناخت حقیقت شیعه، توصیه می‌شود.