(5جلسه)
عاشورا، مدرسه‌ی انسان‌سازی است و در قدم به قدم حرکت امام حسین(عليه‌السلام) به سوی کربلا تا شهادت ایشان و یارانش و اسارت خاندانش، برای ما درس است. کربلا، خوان گسترده‌ای است که هر چه برای عروج و کمال انسان لازم است، می‌توان از آن برداشت. پس چقدر به‌جاست که با تأمل در خطبه‌های امام(عليه‌السلام) در مسیر کربلا، غذای جانمان را از این خوان گسترده برداریم و در مسیر عاشورایی شدن، گام برداریم و با بینش صحیح و توحیدی امام(عليه‌السلام) مفاهیمی همچون عزت و ذلت، مرگ و حیات، جبر و اختیار، امر به معروف و نهی از منکر، پیروزی و شکست، زشت و زیبا، سعادت و شقاوت و... را بشناسیم و در وجود خود، رنگ توحید به آن‌ها بزنیم؛ تا بتوانیم همچون امام(عليه‌السلام) مرگ در مسیر حق را همچون گردن‌بندی زیبا بر گردن دخترکان ببینیم! تا بتوانیم حیات را جهاد در راه حق و عقیده بدانیم؛ مرگ با عزت را بر زندگی ذلت‌بار در جوار ظالمان، ترجیح دهیم؛ تنها همّ و غممان، شناخت قضای الهی و حرکت بر مسیر رضای خدا باشد، نه حرکت بر مبنای میل و خواست نفسانی خود؛ و در این راه بر بلاهایی که برای تثبیت ایمان ما پیش رویمان قرار می‌گیرد، صبر کنیم تا در نهایت، مثل زینب(عليهاالسلام) هر چه را که در راه کمال و سعادت برایمان اتفاق می‌افتد، زیبا و جمیل ببینیم، حتی اگر ظاهرش دردناک و طاقت‌فرسا باشد.
...و این است پیام اصلی عاشورا.
نظرات کاربران
