پای کلام امام رئوف...

روایت شده امام رضا(علیه‌السلام) پس از آنکه به خواست مردم، برای نزول باران دعا کردند و باران بارید، فرمودند:

«ای مردم، در نعمت‌های خدا بر خود، تقوا پیشه کنید و آن‌ها را با معصیت خدا از خود نرانید؛ بلکه با طاعت و شکر او بر نعمت‌ها و الطافش، آن‌ها را مستدام و پایدار کنید و...» [1]

می‌بینیم که اینجا طبق فرمودۀ امام، وظیفۀ ما شکر نعمت است و وظیفۀ آن‌کس که مشکور واقع شده، این است که نعمت را بر ما تداوم بخشد. در واقع اگر استفاده از نعمت، توأم با شناخت منعم و تقوای الهی نباشد، فقط ثقل می‌آورد و تنها فایده‌اش رشد و پرورش دنیوی است، نه رشد روحانی. گفتار امام نشان می‌دهد که حتی نعمت‌های ظاهری، که شاید به نظر کم ارزش هم بیایند، حقایقی با شعورند و اگر ببینند فرد، تقوای الهی را در استفاده از آن‌ها رعایت نمی‌کند، از او فراری و گریزان می‌شوند؛ یعنی آن اثر نوری را که باید در تکامل و ابدیتش داشته باشند، به او نمی‌دهند.

برگرفته از کتاب "ولایت اتمام نعمت"، ج1، صفحات 339و340.

[1]^{- عیون أخبار الرضا، ج2 ،ص 169.}