ولایت، پاک می‌کند

"حُبُّ علیٍّ حَسَنَةً لایَضُرُّ مَعَهآ سَیِّئة"[1]

محبت و ولایت حضرت علی(علیه‌السّلام)، حسنه‌ای است که با آن، سیئه ضرر نمی‌رساند. یعنی کسی که این حسنه را دارد، پیش از آن‌که رنگ و جاذبۀ گناه به جانش برسد و او کاذبانه از آن ملتذ شود؛ ولایت، صورت حقیقی گناه را برایش باز می‌کند و آن را دفع می‌نماید؛ لذا اگر چه از سر جهل و غفلت، گناه و خطایی مرتکب شود، سریع به‌دنبال جبرانش می‌رود، درنتیجه نه برایش ملکه می‌شود و نه به وجودش آسیب و ضرری می‌رساند؛ چرا که نور ولایتِ علی(علیه‌السّلام) در جانش ملکه شده است.

درحقیقت هیچ‌چیز مانند ولایت، پاک کننده نیست. بنابراین باید بکوشیم وجودمان را در هر رتبه‌ای که هستیم، با ولایت، مرتبط کنیم؛ که هرچه ارتباط قوی‌تر باشد، شعاع وجودی ما در دورشدن از نواقص و نزدیک‌شدن به کمال، قوی‌تر می‌شود و قدرت تصرف بیشتری نسبت به حالات درونی و خارجی وجودمان پیدا می‌کنیم؛ حکمت‌ها و اسرار را می‌فهمیم و در نتیجه لذّت طاعت و قبح و آلودگی معصیت، برایمان آشکارتر می‌شود.

برگرفته از کتاب "روبه آسمان غدیر"، ص 102.

-نهج الحق و کشف الصدق، علامه حلی، ص 259[1]