منتظر و انتظارش

موضوع انتظار، با ناآگاهی، خامی، بی‌برنامگی، بی‌خیالی نسبت به مسائل، واگذاری مسئولیت به دیگران و تنها گلیم خود را از آب بیرون‌کشیدن، تضاد قطعی دارد. منتظر هرگز به مسائل روز، ناآگاه نیست، مسئولیت خود را به دوش دیگری نمی‌اندازد و در به روی خود نمی‌بندد تا كاری به هیچ چیز نداشته باشد. اگر غیر از این باشد، انتظار، مقوله‌ای منفی، راکد و جامد می‌شود که نه سازماندهی در کارش است، نه معرفت و مجاهده، و نه مسئولیت و تعهّد؛ یعنی همه چیز به هم می‌ریزد.

به طور کلی انتظار اصلاً با این گرایش‌های منفی سازگار نیست؛ همان‌گونه که ملکۀ نماز با صورت فحشاء و منکر نمی‌سازد. منتظر به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند ساکن و ساکت باشد و بگوید: هر چه بادا، باد! چون ملکۀ انتظار، خواه‌ناخواه، صور خود را اعم از تحرک، تکاپو، تلاش و مبارزه با رذایل درونی و دشمنان بیرونی ایجاد و انشاء می‌کند.

برگرفته از کتاب "معرفت نور تا عصر ظهور"، جلد دوم، صفحات 174 و 175.