معنای رضا

آیا تا به حال اندیشیده‌اید که چرا نام امام هشتم(علیه‌السلام) را رضا گذاشته‌اند؟

رضا، شعاع نور معرفت است که در آن خوشی و ناخوشی برای فرد علی‌السّویه باشد. راضی کسی است که از تمام اختیارات خود فانی شود؛ و تمام شئونش از جمله حبّ و بغضش، حول محوری که محبوب می‌خواهد بچرخد. چنین فردی تا خودش به مقام رضایت نرسیده باشد، قادر نخواهد بود که اسباب رضایت فرد دیگری را فراهم سازد.

شرط رضا، معرفت و اختیار است و زمانی رضا از ارزش وجودی برخوردار است که معرفت و اختیار در آن باشد. وگرنه تسلیم از روی ناچاری به مقدّرات الهی ارزشی ندارد، بلکه آن نوع از رضا ارزش دارد که از عرصۀ عشق، شوق و محبت برخوردار باشد و اگر از این عرصه خارج شود، به جبر، تحمیل و تحمل مبدّل می‌گردد و دیگر رضا نیست.

برگرفته از کتاب "فاطر هستی"، صفحۀ 97.