معرفت امام

امام باقر(علیه‌السلام) می‌فرمایند:

"نَحْنُ حُجَّةُ اللهِ وَ نَحْنُ بَابُ اللهِ وَ نَحْنُ لِسَانُ اللهِ وَ نَحْنُ وَجْهُ اللهِ وَ نَحْنُ عَینُ اللهِ فِی خَلْقِهِ وَ نَحْنُ وُلاةُ أمْرِ اللهِ فِی عِبَادِهِ."[1]

ما حجت خداییم، ما باب خداییم، ما زبان خدا، وجه خدا و چشم خدا در خلقش و والیان امر او در بین بندگانش هستیم.

این حدیث، پرده از حقیقت وجودی امام برمی‌دارد؛ تا بدانیم امام، فقط کسی نیست که نماز و روزه‌اش بهتر از ماست، یا آدم بهتری است! بلکه نحوۀ بودن و حقیقت وجود او، به گونه‌ای دیگر است. او به اذن خدا، حقّ واسطه‌گری در ایجاد، حیات، تربیت و رشد بر ما دارد. شناخت ولایت یعنی بتوانیم این جایگاه را در تمام شئون زندگی پیدا کنیم و در فعل و صفت و اندیشه، کاملاً هم‌سوی امام و تسلیم او باشیم؛ ارتباط معرفت امام را با معرفت الله درک کنیم و این دو را مانند دو روی یک سکه ببینیم که بدون معرفت امام، معرفت خدا محال است، اما به محض شناخت امام، چون او به خدا وصل است، ما را به سمت خدا می‌برد.

برگرفته از کتاب "ولایت اتمام نعمت" ج2، صص17-19.

 


[1]- الکافی، ج1، ص145.



نظرات کاربران