.jpg)
امامِ مهربانی که در غيبت صغری ما را رها نکرد (و نوّاب خاص را تعیین نمود)، چطور ممکن است در غيبت کبری امر مردم را به خودشان وا‌گذارد و کسانی را که به يمن وجود او زنده‌اند و روزی می‌خورند، رها کند؟! اينجاست كه می‌یابیم در زمان غيبت کبري، زعيم، سرپرست، و ولی حکومتی، قانونی، اجتماعی ما همچنان وجود پربركت حضرت حجت -عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- است. ما بايد بفهميم که امروز در سايه‌ی چه حکومتی زندگي کنيم؟ بدانيم اگر امام غايب است، براي ما کدام حکومت را امضا می‌کند و ولايت خود را به كف لياقت چه کسی و به چه کيفيت می‌سپارد؟ این موضوع را در توقیع‌شان این‌گونه فرمودند:
«كسي از فقهاء و دانشمندان كه نگاه دارنده‌ی شخص خود و حفظ كننده‌ی دين و آئين خويش و مخالف و ناسازگار هوا و خواهش نفس و مطيع و فرمانبر امر مولای خود بوده، بر عوام و توده‌ی مردم است كه از او تقليد و پيروی نمايند. حوادثی كه برای شما پيش میآيد، (برای دانستن حكم آن‌ها) رجوع كنيد به راويان حديث ما؛ زيرا آن‌ها حجّت من بر شما هستند، و من حجّت خدا بر آن‌ها می‌باشم.»
با توجه به این مطالب، به این نکته پی می‌بریم که سرّ سخن امام راحلمان-قدس‌سره- که فرمودند «حکومت، فقط جمهوری اسلامی» این بود که ایشان می‌دانستند حاکم اصلی امام زمان-عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- است و مقام ولایت فقیه به نیابت از ایشان حاکم است.
کتاب معرفت نور تا عصر ظهور، جلد اول، صفحه‌ی 70 و72 و77 و78
نظرات کاربران
