قدر و قلب

در شب‌های قدر ملائکه، قلب‌ها را در آرزو و طلبشان می‌گیرند و در بطن انسان کامل می‌اندازند، تا در مسیر طلبشان پرورش یابند. یعنی نظر ملائکه در این شب، به مبادی میل و استعداد جان انسان‌هاست. قلبی که مبادی میلش حیوانی است، در این یک سال، در مسیر حیوانیت رشد می‌کند و قلبی که مبادی میلش انسانی است، در مسیر رسیدن به انسان کامل پرورش می‌یابد.

قلب، هستی، هویت و نحوۀ بودن ماست، که آیا انسانیم یا بشر. نحوۀ بودن ما هم، بر اساس بینش و گرایشمان است، که حاصلش می‌شود کنش. بینش، گرایش را به وجود می‌آورد و گرایش، کنش را. پس خوب بنگر که با چه افکار و بینش و چه گرایشی در شب قدر، حاضر می‌شوی؛ که آن، هویت توست و ملائکه نازل می‌شوند تا همان را بگیرند و به سوی امام زمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) ببرند، تا آن را بپروراند. و خوش به حال آن‌کس که امشب، قلب سلیم آورد؛ که: "یوْمَ لاینْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ. إِلاَّ مَنْ أتَی اللهَ بِقَلْبٍ سَلیمٍ"[1]. قلب سلیم، قلبی است که غیر "الله" در آن نباشد.

برگرفته از کتاب "شب‌های قدر"، ص305.

[1]- سوره شعرا، آيات 88 و 89 : روزي كه مال و فرزندان، سودي نبخشد؛ مگر آن را كه با قلب سليم به پيشگاه خدا آيد.