ماه ذی‌القعده، ماه شناخت جايگاه خود است. بايد کاري کنيم تا قلب به نور عقل، روشن شود و از مرحله‌ي علم که دانا شدن است، به عرفان که چشيدن است، برسد؛ آن وقت، تمام اسماء و صفاتي را که در مرتبه‌ي قبل در خود ظهور داده بود، مي‌چشد. در رتبه‌ی اخلاق يا باطن، ما براي کندن رذايل و جذب فضايل و صفات مثبت حرکت مي‌کرديم؛ اما در رتبه سوم يعنی قلب، رذايل از وجود، کنار رفته و فطرتمان زنده شده است؛ لذا صفات الهي در جانمان مي‌نشيند و مفطورات در وجودمان تثبيت مي‌شود. پس ظهور بندگي و عبوديت ما در اين رتبه، شناخت و عرفان يافتن به خداست. در اين صورت است که با يافتن حقيقت او در دل، از تمام حالات و اعمالي که در آن‌ها، محبوب را براي خود خواسته‌ايم، توبه مي‌کنيم و او را براي خودش دوست خواهيم داشت.
کتاب ذیقعده قعود در جایگاه بندگی, صفحه‌ی 33
نظرات کاربران
