شوال، شوق یا سستی؟

آن‌کس که از ماه مبارک درست بهره برده است و از خاصيت شويندگی شب‌های قدر برخوردار شده، باید روحش آیینۀ صاف و زلالی شده باشد که جمال محبوب در آن منعکس ‌است. چنين بنده‌ای، به مراتب بالاتر راه پیدا ‌کرده است و با شوق و تلاشی خستگی‌ناپذیر، در مسیر بی‌نهایت قدم می‌گذارد تا به لذت قرب دست یابد.

اما عد‌ه‌ای با وجود روزه و انجام اعمال مستحب اين ماه، از اثرات آن حقیقتاً بهره‌مند نشده‌اند و نوعی سستی در وجودشان حاکم است! علت آن است که با وجودی که دستان شیطان در اين ماه بسته بوده است، اما مکاید شیطانی از دو راه می‌تواند به جان آدمی نفوذ کند: «اهمال و سستی» و «ایجاد آرامش کاذب».

برای مانع شدن از نفوذ اين دو حالت در وجود، باید با شروع ماه شوال، هدفمند زندگی کرد و فرهنگ ولایی را در ریزترین امور زندگی محور قرار داد. این خواسته حاصل نمی‌شود، مگر با ثابت قدم بودن در مسیر محبت اهل‌بیت(علیهم‌السلام)؛ چراکه آنان باب ورود به خوبی‌ها هستند: "...وَ لَيْسَ الْبِرُّ بِأَن تَأتُوا الْبُيُوتَ مِن ظُهُورِهَا وَلٰكِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقَىٰ وَأتُوا الْبُيُوتَ مِنْ أبْوَابِهَا..."؛ "أینَ بابُ‌اللّهِ الّذِی مِنهُ یُؤتی".

برگرفته از مباحث "ظهور" – "ورود به ماه شوال"