رحمتی برای عالمیان

پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌اله‌وسلم) مَجلا و مظهر رحمت کلیۀ حق‌تعالی است. خداوند به واسطۀ وجود نورانی ايشان رحمت و نعمتش را بر تمام عالميان جاری کرده و حضرتش را "رَحْمَةً لِلْعالَمینَ"[1] معرفی نموده است. که فرموده: "...رَحْمَتی وَسِعَتْ كُلَّ شَی‏ءٍ..."[2]؛ رحمت من بر همه چیز وسعت دارد.

"رَحْمَةً لِلْعالَمینَ" یعنی حقیقتی که تمام زیبایی‌ها را دارد و به‌تبع، یاد، ادراکِ حضور و نزدیک شدن به اين حقيقت، زشتی‌ها، نقص‌ها و تنگی‌‌ها را از وجود انسان دور می‌کند.

در واقع اگر حقیقت وجود پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم) و قابلیت او برای گرفتنِ حیات نبود، رحمت الهی از هیچ مجلایی ظهور نمی‌کرد و حیات از ناحیۀ ذات اقدس اله، به هیچ موجودی صادر نمی‌شد. حقیقت وجود پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم) بر تمام هستی، إشراف دارد و هر ذرۀ عالم كه از لذت وجود و حیات بهره‌مند است، مدیون رحمت پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم) است.

ما هم اگر امروز قادریم در عالم ماده، ببینیم و بشنویم و اگر می‌توانیم در عالم ملكوت، سیر كنیم و در عالم عقل، ادراک معانی نماییم، همۀ این‌ها و نیز تمام کمالات ديگر، از ظهور همان رحمت است؛ كه "بِیمْنِهِ رُزِقَ الْوَرٰی"[3].

همه چیز، جلوۀ رحمت است و ما باید این رحمت را در تمام هستی ببینیم و از هیچ موجودی، متنفّر نباشیم؛ چون تیرگی این تنفّر، ما را از نور اين رحمت واسعه، محروم خواهد کرد.

برگرفته از کتاب "کوثر ولایت"، صفحات 71 و 72.

[1]- اشاره به آیه 107، سوره انبیاء : "وَ ما أرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمینَ"؛ و تو را نفرستادیم، مگر رحمتی برای عالمیان.

[2]- سوره اعراف، آیه 156.

[3]- مفاتیح الجنان، دعای عدیله : به یمن او، خلق، روزی می‌خورند.