ذی‌القعده و تمرین عبودیت

عبد واقعی در همه حال خواست محبوب را بر تمام خواستهای خود، ترجیح می‌دهد؛ آن‌ها را در ارادۀ معبود فانی می‌کند و انگیزه‌ای جز رضای او، برای انجام کارهایش ندارد. تمام اموراتش از قبیل مهمانی‌رفتن، لباس‌پوشیدن، سخن‌گفتن، دیدن و... بر مبنای رضای خدا برنامه‌ریزی می‌کند؛ بدون اینکه رأی و نظر دیگران برایش اهمیّت داشته باشد. چراکه ملاک عملش فقط رضای خداست. ضمن اینکه می‌داند رضای خدا اگر ذره‌ای با رضایت دیگران التقاط پیدا کند راه به جایی نمی‌برد و مثمرثمر نخواهد بود.

پس بیایید در این ماه ذی‌القعده التقاط‌ها را رها کرده، کارمان را برای خدا خالص کنیم. چراکه او زیباست و اگر ذره‌ای رنگ زشتی و اغیار در ما باشد، قادر نخواهیم بود با او هم‌سنخ شویم و مسیر عبودیت را طی کنیم.

برگرفته از کتاب "ذیقعده، قعود در جایگاه بندگی"، صفحات  48و 49.



نظرات کاربران