.jpg)
شرايط فقهيِ حيواني که بايد ذبح شود، نشان مي‌دهد که سالک نیز در سیر درونی‌اش بايد گرايش به بُعد حيواني را کاملاً در باطن خود بکُشد، تا جهت الهي بگيرد؛ نه اينکه تنها رتبه‌اي از هواي نفس را بکُشد و بقيه را نگه دارد! البته منظور از ذبح حيوانيت، اين نيست که سالک، حد ضروري از دنيا براي زنده ماندن جسم را کنار بگذارد؛ بلکه منظور اين است که به اميال حيواني خود، جهت خدايي دهد؛ تنوع‌طلبي را از خود دور کند و مثلاً خواهان تنوع در پوشش، خوراک، مبلمان و خانه نباشد، و فقط چیزی را ببيند و بشنود که خدا مي‌پسندد و آن گونه بخورد و بخوابد، که خدا مي‌خواهد.
برگرفته از کتاب سلوک حج، صفحه‌ی 250
نظرات کاربران
