.jpg)
فكر كنید برای مدتی در بیابانی "لم یزرع" باید زندگی كنید. در این بیابان، درخت و آبی نیست كه كشاورزی در آن رونق داشته باشد یا گاو و گوسفندان در آن چرا كنند. در نتیجه از گوشت، برنج و گندم خبری نیست. حال اولین دغدغۀ شما در چنين بيابانی چیست؟
من كه می‌گویم خدایا بارانی بده آبی بده نانی بده!
وقتی خداوند می‌خواست حضرت ابراهیم(علیه‌السلام) را امتحان کند به او دستور داد تا همسر و تنها فرزندش را در بیابان‌های لم‌یزرع مکه رها کند. حضرت پس از اینکه این کار را کرد، به خداوند فرمود: من خانواده‌ام را در بیابانی لم‌یزرع سُکنی دادم تا نماز برپا دارند.
دقت کنيد! حضرت نمی‌گوید اینجا هیچ چیز نیست، این‌ها می‌میرند. بلکه می‌گوید من آنها را اینجا گذاشتم و چیزی نمی‌خواهم جز اینکه آنها از سختی شرایط، کافر نشوند و در اینجا دین تو را بر پا دارند. یعنی دغدغه‌ای فراتر از دنیا و خواسته‌های آن داشتند.
برای من و شما هم در رتبۀ خودمان، مسائل مشابه اين بسيار پیش می‌آید. البته كسی از ما انتظار ندارد مثل حضرت ابراهیم(علیه‌السلام) باشیم؛ اما باید بدانیم آنچه در قرآن آمده، قصه نیست. راه است و مسیر برخورد صحيح در آزمون‌های الهی را به ما نشان می‌دهد.
برگرفته از مبحث حسین(علیه‌السلام) رحمت واسعه، محرم و صفر1436
نظرات کاربران
