دحو‌الارض، روز دورشدن یا نزدیک‌شدن

دحو‌الارض روزی است که در آن زمین گسترده می‌شود.

علامه شعراني مي‌فرمايد: "ارض، گاهي هم به معناي عالم جسماني دنيوي استعمال گرديده، در مقابل آسمان كه عالم مجردات و روحانيات است."

بنابراین، تعبیر انفسی دحوالارض، ورود انسان از عالم مجردات و وحدت به عالم جسمانی و کثرات است.

در این روز، انسان از مبداء هستی و مرکز وحدت، فاصله می‌گیرد و وارد در عالم کثرات می‌گردد؛ اما در حقیقت با این دورشدن از خدا، به او نزدیک می‌شود!

چرا؟

چون زمانی که در مقام وحدت با حق‌تعالی بود، هرگز آرامش و لذت انس با او را درک نمی‌کرد؛ همین‌که از مبداء وحدت دور شد و پا در گِل دنیا گذاشت، تشنۀ انس و محبت پروردگار خود شد، پس بايد با اراده و اختیار خود، روزگار وصلش را باز جوید و این بار حق را در ذره ذره وجودش و هستی بیابد.

برای همین، دحوالارض روز مخصوص توبه و استغفار است؛ روز بازگشت به مقام وحدت و خلوت با حق.

برگرفته ازمباحث"انس با قرآن"، نوار 60.