.jpg)
انتظار آن آگاهی، آمادگی و هشیاری است که هیچ مانع نفسانی درونی و یا جاذبه‌های بیرونی نمی‌تواند منتظر را از پای درآورد.قطعاً همۀ ما تا به حال، انتظار محبوبی را چشیده‌ایم؛ قلب و جانمان به قدری بی‌تاب می‌شود که در جوارحمان تاثیر می‌گذارد. حالا هر چه این محبوب ارزشمندتر و معرفت ما به او بیشتر باشد؛ قلبمان بی‌قرارتر می‌شود و این بی‌قراری خور و خواب را از ما می‌گیرد.
حال کدام انتظار ارزشمندتر از انتظار انسان کامل؟ و کدام منتظَر زیباتر از یوسف زهرا(سلام‌الله‌علیه) ؟ یوسفی که انتظار برای فرجش جزء برترین اعمال محسوب می‌شود.[1]
آیا قلبمان آن‌قدر برای این محبوب بی‌تاب هست که اگر بخواهیم قدمی برداریم و اول ببینیم او چه می‌گوید؟ آیا در بعد ظاهری اعمال و بعد باطنی اوصاف و اندیشه‌هایمان آمادگی لازم برای ورود حضرت را داريم؟
آیا آن‌قدر به او معرفت پیدا کرده‌ایم که به انتظارش بنشینیم؟... و آیا قلبمان آن‌قدر برای این محبوب بی‌تاب هست که تمام جاذبه‌های درونی و بیرونی را کنار بزنیم و فقط ببینیم او چه می‌گوید و چه می‌خواهد؟...
برگرفته از کتاب "آمادگی برای ظهور"، صفحات 164، 165، 166.
[1]. "افضل الاعمال امتی انتظار الفرج". بحارالانوار،ج50،ص318
نظرات کاربران
