تا پاک نشوی

طی تحقیقات علمی اثبات شده است، آنچه ما به عنوان غذا می‌خوریم تا زمانی که در یک فرایند فیزیولوژیکی با خون یکی نشود و تا زوائد يا سموم آن از طرق مختلف مانند عرق‌کردن از بدن دفع نشود، نیاز بدن را تأمین نخواهد کرد و در نتيجه بدن دچار سوء تغذیه شده، از رشد کافی در بُعد حیوانی بازمی‌ماند. حال اگر انسان بخواهد در بُعدِ روحانی نیز وارد عالم پاکان شود، باید استعدادهای فطری خود را شکوفا کند؛ یعنی عقل و شعور انسانیش شکفته شود. لازمۀ چنین رشدی این است که اجازه دهد سموم وجودش یعنی خودبینی‌هایش در میدان‌های ابتلا شکسته شود، تا خدا و فرشتگان و اولیاءالله او را مَحرم خود بدانند. وگرنه با انجام چند عبادت صوری، هرگز جان تشنۀ آدمی سیراب نخواهد شد.

برگرفته از مبحث حسین(علیه‌السلام) رحمت واسعه، محرم و صفر1436