بر سر خوانی از برکت

یکی از خصوصیات ماه مبارک، «برکت» است. برکت یعنی خیر کثیر یا فایدۀ ثابت. در فرهنگ لغات، برکت را ثبوت خیر خدایی در یک چیز معنی کرده‌اند. برکت، زیادی و کثرت همراه با سعادت است.

واژۀ برکت، دلالت بر دوام، بقا و عدم زوال می‌کند و چون امور مادی با گذشت زمان از بین می‌روند، این واژۀ را معمولاً در امور معنوی استعمال می‌کنند.

ما در کل هستی، مخلوق یا موجودی را نمی‌یابیم که برکت نداشته باشد؛ "...فَتَبارَكَ اللَّهُ أحْسَنُ الْخالِقینَ"[1]. هر چیزی که از مصدر حق‌تعالی صادر می‌شود، پربرکت است؛ در میان تمام زمان‌هایی که دارای برکت هستند، ماه مبارک از برکت ویژه‌ای برخوردار است و قدرت پاک‌کنندگی آن بسیار است. شب‌های ما در آن مثل شب‌های دیگر نیست. روزمان در آن با روزهای دیگر فرق دارد. تازه این‌ها صورت قضیه است. در آن سوی پرده، برکات، بسیار قوی‌تر است و اگر اهلش باشیم، برکات مخصوص این ماه را می‌یابیم.

برکت ماه مبارک، به خیر کثیری است که با آن، بنده به سوی سعادت رهنمون می‌شود و شرط بهره‌مندی از این برکت، معرفت به آن است. معرفت، پایۀ مستفیض‌شدن از تمامی برکات است.

برگرفته از کتاب "رمضان ضیافت الله"، صفحات 24 و 25.

[1]^{- سوره مؤمنون, آيه 14.}