.jpg)
حضرت اباالفضل )علیه‌السلام( بصیرتی ناب داشت. او آنچه را از دید بزرگی چون عبدالله‌بن‌عباس مخفی ماند و مانع همراهی او با امام حسین (علیه‌السلام) شد، به‌خوبی درک کرد و در مسیر اهداف امام زمان خود، با معرفت کامل حرکت نمود. ایشان چنان سر به آستان ولایت گذاشت که به خود اجازه نداد دربرابر خورشید پرفروغ امام، شمع اندیشه‌اش را روشن کند و در برابر ارادۀ انسان کامل (حسین‌بن‌علی-علیه‌السلام-) چیزی بگوید و نظریه‌ای را مطرح کند. ولایت‌مداری آن حضرت، حکایت از عمق معرفت و نفوذ بصیرت ایشان وغیرت مثال‌زدنی‌‌شان، ریشه در همین بصیرت دارد.
زمانی که شمر امان‌نامه‌ای برای حضرت عباس(علیه‌السلام) و برادرانش آورد، ابتدا پاسخ او را نداد. اما زمانی که امام(علیه‌السلام) فرمود، پاسخش را بدهید، اگرچه فاسق باشد. حضرت عباس(علیه‌السلام) اطاعت امر کرد و در پاسخ به شمر فرمود:
«دستانت بریده باد و امان‌نامه‌ات ملعون باشد، ای دشمن خدا! آیا امر می‌کنی که برادر و سرورمان حسین‌بن‌فاطمه (علیه‌السلام) را رها کنیم و در طاعت ملعونان و فرزندان ملعونان خدا درآییم؟» (اللهوف علی قتلی الطفوف، ص88)
برگرفته از کتاب"تقابل حق و باطل"، جلد اول، صص70-72
نظرات کاربران
